Yıllar önce, "gün gelecek her klinikte implant uygulanır olacak" dediğimizde , yüzümüze hafif bir tebessüm ile bakıyordu arkadaşlar..
1990 ların başında , implant uygulamaları ile ilgili bir derleme yazı hazırlamış ve IDO dergisi için yollamıştım.."İmplant uygulamalarının sosyal endikasyonu yoktur, bu nedenle yazınızı basamıyoruz" diyerek (ne anlama geliyorsa ) iade etmişlerdi..Bugün, Oda implant eğitim toplantısı organize ediyor ve yazıyı iade eden arkadaşlar kendileri implant uygulamayı öğrenmeye çalışıyorlar..
Bu kadar yaygınlaşınca , yani sayı artınca, sorunlar da beraberce artıyor..Sorunların başında protez başarısızlıkları , kötü protezler ve bakıma bağlı başarısızlıklar geliyor..
Geçenlerde, çok deneyimli bir labaratuvar sahibi-teknisyen, elinde bir mektup ile geldi, çalıştığı hekimlere gönderecekmiş..Yorumumu ve varsa düzeltmelerimi rica ediyor..
Özetle mektup şöyleydi:" Saygıdeğer dişhekimi.....Her geçen gün labaratuvarımızda implant üstü işlerimiz artıyor..fakat ne yazık ki bununla beraber sorunlarımız da artıyor ve artık katlanılmaz hale geldi..
Cerrahi aşamada yapılan yanlış konumlandırma, yanlış cerrahi ve yanlış planlama nedeniyle restore edilemez implant uygulamaları goruyoruz..Sorunları aşmak için hijyen ve saglık koşullarına gözümüzü kapayarak çok uygunsuz işler bitirme baskısıyla karşılaşıyoruz..Yapıyoruz , ama vicdanımız kaldırmıyor..
Bu nedenle , planlama aşamasında biz teknisyenlerin de görüşünün alınmasını önemsiyoruz..Aksi takdirde bazı hekimlerimizden gelecek ölçüleri kabul etmeme hakkımızın olduğunu bilgilerinize sunarız"....
Ne acı değil mi..
Boylece, eğitimin en önemli sorunumuz olduğunu anladım..
Yok teknisyen eğitimi değil yalnızca, "hekim eğitiminden " bahsediyorum..
